کسی که این خانه را زیارت می کند، اگر سه خصلت در او نباشد، ارزش ندارد: ورعی که او را از معاصی خداوند متعال باز دارد، حلمی که با آن خشمش را مهار کند، و خوشرفتاری با کسی که با وی همنشینی و مصحبت دارد.
• تمامیت حج، به ملاقات کردن با امام است.
• حج، آرامش بخش دل هاست.
امام صادق (ع) فرمود:
• این خانه ای است که خداوند خلق خود را به وسیله آن به پرستش واداشته تا با حضور در آن فرمانبری آنان را بیازماید. از این رو آنها را به بزرگداشت و زیارت آن تشویق فرموده و آن را جایگاه پیامبران و قبله نمازگزارانش کرده است. این خانهشاخه ای از رضوان و خشنودی خداوند است و راهی است که به آمرزش او می انجامد و بر بنیاد کمال، استوار و مرکز عظمت است.
• مردم امام خود را گم می کنند، ولی آن حضرت در موسم حج حاضر می شود و مردم را می بیند، اما آنها او را نمی بینند.
• هیچ جایی نزد خداوند متعال محبوب تر از مسعی نیست؛ زیرا که هر گردنکش و متکبری در آنجا خوار و ذلیل می شود.
• هر کس در راه رفتن به مکه یا برگشتن از آن بمیرد، روز قیامت از ترس و هراس بزرگ در امان باشد.
• ندیده ام که چیزی همانند مداومت بر زیارت این خانه، چنان سریع توانگری آورد و فقر را بزداید.
• هر کس در حال احرام بمیرد، خداوند او را لبیک گویان برمی انگیزد.
• هر کس سه بار حج به جا آورد، هرگز به فقر گرفتار نیاید.
امام رضا (ع) فرمود:
• از آن رو مردم به احرامم بستن فرمان داده شده اند که پیش از وارد شدن به حرم خدا و حوزه امنیت او دلهایشان خاشع گردد و به هیچ چیز از امور دنیا و زیورها و لذت های آن دل نبندند و در آن حال و وضعی که دارند، جدی و کوشا باشند و آهنگ او کنند و با تمام وجود، رو به سوی او آورند.
• اگر بپرسد: چرا فرمان حج داده شده است؟ در پاسخ گفته شود: علتش وارد شدن بر خداوند و طلب فزونی از اوست... به علاوه آگاه شدن از مسایل دینی و رساندن اخبار امامن به هر سو وناحیه.
منبع: کتاب گرانقدر میزان الحکمة – محمّد محمّدی ری شهری
